شنوایی سنجی

شنوایی سنجی

کم شنوایی با افزایش سن به وجود می آید، اما می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. طبق یک مطالعه در American Family Physician، حداقل 25 درصد از افراد بالای 50 سال کم شنوایی و 50 درصد افراد بالای 80 سال آن را تجربه می کنند. یکی از راه های آزمایش کم شنوایی استفاده از شنوایی سنجی است. شنوایی سنجی شاخه ای از شنوایی شناسی و علم اندازه گیری حدت شنوایی برای تغییرات در شدت و زیر و بم صدا و خلوص تون است که شامل آستانه ها و فرکانس های متفاوت است. به طور معمول، تست های شنوایی سنجی سطح شنوایی سوژه را با کمک شنوایی سنج تعیین می کنند، اما ممکن است توانایی تمایز بین شدت های مختلف صدا، تشخیص زیر و بم، یا تمایز گفتار از نویز پس زمینه را نیز اندازه گیری کنند. معاینه شنوایی سنجی میزان عملکرد شنوایی شما را بررسی می کند. هم شدت و هم لحن صداها، مشکلات تعادلی و سایر مسائل مربوط به عملکرد گوش داخلی را آزمایش می کند. یک پزشک متخصص در تشخیص و درمان کم شنوایی به نام شنوایی شناس این آزمایش را انجام می دهد.

واحد اندازه گیری شدت صوت دسی بل است. گوش سالم انسان می تواند صداهای آرامی مانند زمزمه را بشنود. اینها حدود 20 دسی بل هستند. صدای بلند مانند موتور جت بین 140 تا 180 دسی بل است. تن صدا بر حسب چرخه در ثانیه اندازه گیری می شود. واحد اندازه گیری تن هرتز (هرتز) است. صدای باس پایین حدود 50 هرتز است. انسان می تواند صداهایی بین 20 تا 20000 هرتز بشنود. گفتار انسان به طور کلی در محدوده 500-3000 هرتز قرار می گیرد.

نتایج آزمایش های شنوایی سنجی برای تشخیص کم شنوایی یا بیماری های گوش استفاده می شود و اغلب از ادیوگرافی استفاده می شود. نتیجه اکثر شنوایی سنجی، ادیوگرام است که ابعاد اندازه گیری شده شنوایی را به صورت گرافیکی یا جدولی ترسیم می کند.

چرا شنوایی سنجی انجام می شود؟

آزمایش شنوایی سنجی برای تعیین میزان شنیدن شما انجام می شود. این ممکن است به عنوان بخشی از یک غربالگری معمول یا در پاسخ به از دست دادن قابل توجه شنوایی انجام شود.

علل شایع کم شنوایی

• نقائص هنگام تولد
• عفونت مزمن گوش
• شرایط ارثی، مانند اتواسکلروز، که زمانی رخ می‌دهد که رشد غیرطبیعی استخوان مانع از عملکرد صحیح ساختارهای داخل گوش می‌شود.
• آسیب به گوش
• بیماری های گوش داخلی، مانند بیماری منیر یا یک بیماری خودایمنی که بر گوش داخلی تأثیر می گذارد.
• قرار گرفتن منظم در معرض صداهای بلند
• پرده گوش پاره شده

آسیب به گوش یا قرار گرفتن در معرض صداهای بلند برای مدت طولانی می تواند باعث کاهش شنوایی شود. صداهای بلندتر از 85 دسی بل، مانند صدایی که در کنسرت راک می شنوید، تنها پس از چند ساعت می تواند باعث کاهش شنوایی شود. اگر به طور منظم در معرض موسیقی بلند یا سر و صدای صنعتی هستید، استفاده از محافظ شنوایی، مانند گوش گیر فوم، خوب است.

کم شنوایی حسی عصبی زمانی اتفاق می افتد که سلول های مویی در حلزون گوش به درستی کار نمی کنند. حلزون گوش بخشی از گوش است که ارتعاشات صوتی را به تکانه های عصبی برای ارسال به مغز تبدیل می کند. کم شنوایی حسی عصبی نیز می تواند به دلیل آسیب به عصبی که اطلاعات صوتی را به مغز منتقل می کند یا آسیب به بخشی از مغز که این اطلاعات را پردازش می کند رخ دهد. این نوع کم شنوایی معمولا دائمی است. می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد.

مراحل شنوایی سنجی

چند آزمایش در شنوایی سنجی وجود دارد. یک تست تن خالص، آرام ترین صدایی را که می توانید در سطوح مختلف بشنوید اندازه گیری می کند. این شامل استفاده از شنوایی سنج است که دستگاهی است که صداها را از طریق هدفون پخش می کند. شنوایی شناس یا دستیار شما صداهای مختلفی مانند صداها و گفتار را در فواصل زمانی مختلف در یک گوش پخش می کند تا محدوده شنوایی شما را تعیین کند. شنوایی شناس برای هر صدا دستورالعمل هایی به شما می دهد. به احتمال زیاد، وقتی صدایی شنیده می شود، از شما می خواهند که دست خود را بالا ببرید.

آزمایش شنوایی دیگر به شنوایی شناس شما اجازه می دهد تا توانایی شما در تشخیص گفتار از نویز پس زمینه را ارزیابی کند. یک نمونه صدا برای شما پخش می شود و از شما خواسته می شود کلماتی را که می شنوید تکرار کنید. تشخیص کلمات می تواند در تشخیص کم شنوایی مفید باشد.

یک چنگال تنظیم ممکن است برای تعیین میزان شنیدن ارتعاشات از طریق گوش استفاده شود. شنوایی شناس شما این دستگاه فلزی را در مقابل استخوان پشت گوش، ماستوئید قرار می دهد، یا از یک نوسان ساز استخوان برای تعیین میزان عبور ارتعاشات از استخوان به گوش داخلی شما استفاده می کند. نوسان ساز استخوانی وسیله ای مکانیکی است که ارتعاشاتی مشابه چنگال تنظیم را انتقال می دهد. این آزمایش هیچ درد یا ناراحتی ایجاد نمی کند و حدود یک ساعت طول می کشد.

پرسش و پاسخ در مورد شنوایی سنجی