موضوعی که در بیماران ما پس از دریافت سمعک وجود دارد انتظارات و تصورات واهی از درک شنوایی و شنیدار نرمال است. بیماران عزیز ما به یاد داشته باشند که حتی انسان هایی با گوش های نرمال و سالم در محیط های شلوغ و پر سرو صدا هم با مشکلات درک گفتاری مواجه اند و در اکثر مواقع به طور ذاتی با لب خوانی متوجه حرف های فرد کناری خود میشوند. این مقوله ( لب خوانی) در پزشکی به عنوان استراتژی جبرانی شناخته میشود. واضح است که انسان هایی با شنوایی کمتر بیشتر احتیاج به استراتژی های جبرانی دارند.
استراتژی جبرانی دیگر سیگنال های غیر کلامی یا اصطلاحا ژست های افراد است. این ژستهای حاوی پیام عبارت اند از خندیدن، اخم کردن، شگفت زده شدن و … . این بدین معناست که مغز ما بخشی از اطلاعات را از گفتار، بخش دیگری از لب ها و بخش دیگری از اطلاعات را از حالت چهره افراد دریافت میکند. و در بیماران اگر بیمار این پیام ها را دریافت کند میتواند تا حدودی جای خالی کلماتی که شنیده نشده اند را پر کند.
استراتژی سوم درخواست فرد کم شنوا از اطرافیان برای بیان واضح کلمات است. یعنی واضح صحبت کردن یک استراتژی جبرانی است. گفتار واضح از چند جهت از گفتار محاوره ای متفاوت است. برای مثال: سرعت صحبت در گفتار واضح پایین تر از گفتار محاوره ای است.
استراتژی چهارم جلب توجه شنونده یا گوینده است. به دلیل اهمیت گفتار خوانی و لب خوانی اگر فرد کم شنوا فرصت کند از ابتدای گفتار, گفتارخوانی را انجام دهد فرایند شنوایی و درک گفتار وی بهتر میشود. از طرفی زمانی که فرد کم شنوا با درک کلام گوینده مشکل داشت باید از او بخواهد کلام خود را تکرا کند و این بار بیمار با توجه بیشتر به کلام وی دقت کند. اما اگر فرد نرمالی مخاطب ناشنوایی داشت و دریافت که فرد قادر به دنبال کردن مطالب نیست بهتر است با جلب توجه وی و تکرار کلام به شنوایی وی کمک کند .
استراتژی پنجم داستن موضوع گفتار است. برای مثال وقتی در مجلسی با موضوع خاصی وارد میشویم آگاه بودن از مطلب به ما کمک میکندکه بسیاری از کلمات رو حدس بزنیم و در درک گفتار و شنیدار خود کمتر با مشکل مواجه شویم.
